पसायदान :

आता विश्चात्मके देवे, येणे वाग्यज्ञे तोषावे । तोषोनि मज द्यावे, पसायदान हे ।।१।।
जे खळांची व्यंकटी सांडो, तया सत्कर्मी रती वाढो । भूता परस्परे जडो, मैत्र जीवांचे ।।२।।
दुरितांचे तिमीर जावो, विश्व स्वधर्मसूर्ये पाहो । जो जे वांछील तो ते लाहो प्राणिजात ।।३।।
वर्षत सकळमंगळी, ईश्वरनिष्ठांची मांदियाळी । अनवरत भूमंडळी, भेटतु भूतां ।।४।।
चला कल्पतरूंचे आरव, चेतनाचिंतामणींचे गांव । बोलते जे अर्णव, पीयूषाचे ।।५।।
चंद्रमे जे अलांछन, मार्तंड जे तापहीन । ते सर्वांही सदा सज्जन, सोयरे होतु ।।६।।
किंबहुना सर्वसुखी, पूर्ण होऊनि तिहींलोकीं । भजि जो आदिपुरुखी, अखंडित ।।७।।
आणि ग्रंथोपजीविये, विशेषी लोकी इये । दृष्टादृष्ट विजये, होआवे जी ।।८।।
येथ म्हणे श्रीविश्वेशरावो, हा होईल दानपसावो । येणे वरे ज्ञानदेवो सुखिया झाला ।।९।।