पसायदान :
आता विश्चात्मके देवे, येणे वाग्यज्ञे तोषावे ।
तोषोनि मज द्यावे, पसायदान हे ।।१।।
जे खळांची व्यंकटी सांडो, तया सत्कर्मी रती वाढो ।
भूता परस्परे जडो, मैत्र जीवांचे ।।२।।
दुरितांचे तिमीर जावो, विश्व स्वधर्मसूर्ये पाहो ।
जो जे वांछील तो ते लाहो प्राणिजात ।।३।।
वर्षत सकळमंगळी, ईश्वरनिष्ठांची मांदियाळी ।
अनवरत भूमंडळी, भेटतु भूतां ।।४।।
चला कल्पतरूंचे आरव, चेतनाचिंतामणींचे गांव ।
बोलते जे अर्णव, पीयूषाचे ।।५।।
चंद्रमे जे अलांछन, मार्तंड जे तापहीन ।
ते सर्वांही सदा सज्जन, सोयरे होतु ।।६।।
किंबहुना सर्वसुखी, पूर्ण होऊनि तिहींलोकीं ।
भजि जो आदिपुरुखी, अखंडित ।।७।।
आणि ग्रंथोपजीविये, विशेषी लोकी इये ।
दृष्टादृष्ट विजये, होआवे जी ।।८।।
येथ म्हणे श्रीविश्वेशरावो, हा होईल दानपसावो ।
येणे वरे ज्ञानदेवो सुखिया झाला ।।९।।